روزی خاقانی،شاعر بزرگ وارد مجلس شد.حاضران،به قصد تخفیف خاقانی،او را زیر دست شخص بی‌فضل و دانشی نشاندند.خاقانی بی درنگ خطاب به صدر نشین مجلس گفت:

گر‌فروتن نشست خاقانی نه او را عیب ونه تو را ادب است

«قل هوالله» نیز در قرآن زیر «تبت یدی ابی لهب» است.

***
کودکی در مکتب‌خانه نزد معلم خود،درس پس می‌داد.چون به این آیه رسید:«و إن علیک اللعنة إلی یوم الدین» (یعنی تا روز قیامت بر تو لعنت باد)، آیه را تکرار کرد.معلم عصبانی شد و گفت:«و علیک وعلی والدیک»(یعنی بر تو و پدر و مادرت لعنت باد).کودک معصوم، بی خبر از آن که خشم معلم را دو چندان خواهد کرد، صادقانه پرسید:استاد! در مصحفی که من دارم فقط«علیک» هست، ولی «علی والدیک» نیست.اضافه کنم؟ نقی‌رحمانی

***
به بخیلی گفتند: چرا به فقیران نان نمی‌دهی؟ او در پاسخ، این آیه را خواند: «اَنُطْعِمُ مَن لَو یشاءَ اللهُ اَطْعَمَهُ»1؛یعنی این‌ها بندگان خدایند. اگر خدا می‌خواست، خودش سیرشان می‌کرد و این فضولی به من نرسیده است.

***
روزی ابوالعینا، یکی از ادیبان معروف، از خانه بیرون آمد تا نزد خلیفه‌ی وقت برود.دختر خردسالش پرسید: کجا می‌روی؟ گفت: نزد خلیفه. دختر گفت: از این رفتن چه سودی به دست می‌آوری و اگر نروی، چه زیانی خواهی دید؟ ابوالعینا گفت: هیچ! دختر گفت:«یا اَبَتِ لمَ تَعْبُدْ ما لا یسْمَعُ ولایبصِرُ ولایغنی عَنکَ شَیئا»2؛ بابا! چرا چیزی را می‌پرستی که نه می‌شنود و نه می‌بیند و نه نیازمندی‌های تو را تأمین می‌کند؟ ابوالعینا از این سخن دخترش متنبّه شد!!!