علل، آثار و علاج بي اعتمادي به خدا

انساني که از خدا اعراض کرده و به او اعتماد ندارد، انگيزه اي براي ارتباط با او ندارد، با او سخن نمي گويد، از او چيزي نمي خواهد، مشکلات خود را با او در ميان نمي گذارد و به او عشق نمي ورزد، که نتيجه آن واگذاشته شدن انسان به خودش است.

علامه طباطبايي(ره) در تعريف معناي توکل چنين گفته اند: توکل به خدا، به معناي

اعتماد بر او و اطمينان به او در امري از امور است.[1] از اينرو وقتي آدمي به

حقيقت «لاحول ولا قوه الاّ بالله»[2]  که همان توحيد و ايمان است واصل گرديد، در

مرحله عمل نيز به اين حقيقت بزرگ توجه خواهد داشت، لذا امور خويش را به او وا

مي گذارد و به او تکيه مي کند.[3] 

 ضد توکل و اعتماد به خداوند، عدم توکل و بي اعتمادي به اوست. اين صفت خبيثه

از جمله مهلکات عظيمه و منافي ايمان شمرده شده، بلکه نشانه اي است از

شرک به خداوند رحمان که دنيا و آخرت بنده از آن ويران و پريشان مي گردد[4]، از اين جهت است که خداوند در مذمت

کساني که چشم به غير دارند مي¬فرمايد: «خزائن آسمانها و زمين از آن خداست، ولي منافقان نمي فهمند»[5]

به همين جهت هر اندازه ايمان آدمي تزلزل يابد، از اطمينان و اعتماد بنده به خدا نيز کاسته مي شود. خداوند سبحان

درباره کساني که به ايمان ناب راه نيافته اند مي فرمايد: «و بيشتر آنها که مدعي ايمان به خدا هستند، مشرکند»[6]

امام صادق(ع) در تبيين رابطه اعتماد به غير خدا و شرک مي فرمايد: همين که مي گويند اگر فلان شخص نبود،

مشکل من حل نمي شد، اين تفکر با ايمان سازگار نيست.[7]

 پيامبر از جبرئيل پرسيد توکل بر خدا چيست؟  خداوند فرمود: علم به اينکه مخلوق ضرر و يا نفعي نمي رساند، چيزي

نمي بخشد و از چيزي منع نمي کند. و توکل يأس از خلق است.[9]

از خدا بي واسطه بخواهيم!

انسان وقتي بدنيا مي آيد ، دو چيز است که هيچگاه از او جدا نخواهد شد ، 1 – نياز به غذاي جسم   2 – نياز به غذاي روح

و اين دو نياز است که مانند هاله اي سنگين ، روي زندگيش مي گسترد و همه تصميماتش را تحت الشعاع قرار مي دهد . و حتي همين دو هستند که مي توانند بهترين ابزار براي بهره کشي ديگران از او باشند .

خوشه اي از وصاياي امام علي(ع) به فرزند عزيزش امام حسن(ع)

همه بشريت در هماره تاريخ ، مي دانسته اند ، که در آفرينش وجود کاملي هست

که به هيچ چيز از جنس نيازهاي ما نه محتاج است و نه وابسته ، و هموست که

قادر مطلقي است که مي تواند به همه کس ، همه چيز بدهد .اما چگونه بايد از او

خواست؟ ، و يا او چگونه مي شنود؟ و يا از همه مهمتر، او چگونه مي دهد؟اين

تنها سوال مشترکي است که همه انسان ها با آن مواجه بوده و با پاسخي که به

آن مي دهند پايه هاي سرنوشت خويش را گذارده و بناي آنرا مي سازند .و البته همين جا نيز هست که در آسيب

شناسي دلايل وابستگي انسان ها به ديگراني از جنس خودش ، در طول تاريخ ، به اين نکته اساسي مي رسيم که

: «هرگاه انسانهايي ، فرصت پيدا کردند تا خود را بيابند و در دست يابي به خزائن مادي و معنوي جهان هستي (

آنهم به هر اندازه ) از ديگران پيشي بگيرند و در اين مسير در چنگال نفس خود اسير شدند ، اهريمن وار ديگران را به

زير سلطه خويش کشيدند و آنگونه رفتار کردند که نتيجه اش چيزي نبود جز استثمار و استحمار آنها. »به مردم القا

کردند که " خداوند آنقدر بزرگ است و دور که شما کوچکترين ها ، امکان حتي فکر کردن به او را نخواهيد داشت ، چه

رسد به آنکه از او افاضه فيضي بخواهيد و يا اجابت دعايي و يا اعطاي نعمتي! "پس بايد ديگراني باشند تا واسطه اين

امر شده ، هم برايتان دعا و طلب کنند ، و هم در گرو آبرو و شان ملکوتيشان ، از او ، برايتان ، فيض و رحمت و نعمت ،

دست و پا کنند!پسرم! همانا تو را به تقوي الهي سفارش مى كنم كه پيوسته در فرمان او باشى ، و دلت را با ياد

خدا زنده كنى ، و به ريسمان او چنگ زنى ، چه وسيله اى مطمئن تر از رابطه تو با خداست اگر سررشته آن را در

دست گيرى

حضور قلب در معبود

حضور قلب دو نوع است: حضور قلب در عبادت و حضور قلب در معبود. حضور قلب در معبود، بسيار سخت است و دانستن آن براي اهل عرفان ميسّر است. اما اگر انسان آن را به عنوان يکي از دانسته‌هاي خود، اندوخته کند، مناسب است، به اميد آن‌که خداوند، روزي توفيق عمل نيز بدهد. حضرت امام خميني (اعلي الله مقامه الشريف) مي‌فرمايد: اما حضور قلب در معبود، آن نيز داراي مراتبي است که عمده‌ي آن سه مرتبه است؛ يکي حضور قلب در تجلّيات افعالي و ديگر حضور قلب در تجلّيات اسمايي و صفاتي و سوم حضور قلب در تجلّيات ذاتي و از براي هر يک چهار مرتبه‌ است به طريق کلي: مرتبه‌ي علمي، و مرتبه ايماني و مرتبه شهودي و مرتبه‌ي فنايي.1

فصل و وصل

خداوند براي برخي از افراد در هنگام عبادت به شکل اسماء و صفات تجلّي مي‌کند. اين که اين امر چگونه صورت مي‌گيرد، در اين مقال نمي‌گنجد، اما همين اندازه بدانيم که برخي افراد در عبادت، گويا از اين عالم مادي به طور کلي، بريده و به عالم بالا متصل مي‌شوند، به گونه اي که هر مسأله اي در اين عالم براي آنان رخ دهد، متوجه نمي‌شوند. براي درک بهتر مطلب، نمونه اي را ذکر مي‌کنم.

فلسفه نیکی به پدر مادر

حقی که پدر و مادر بر گردن فرزندان دارند به هیچ وجه برای فرزندان قابل أداء کردن نیست. زیرا حقوق والدین بسیار بیشتر از آن حدّی است که توسط فرزندان قابل أدا کردن باشد به همین خاطر در روایات متعدّد داریم که چون نمی‌توانید حقوق والدین را اداء کنید به همین خاطر احسان و نیکی به والدین کنید.

در روایتی از امام سجاد ـ علیه السلام ـ حقّ مادر این چنین بیان شده است: «و اما حق مادرت بر تو، این است که بدانی او تو را در جایی حمل کرده است که هیچ کس، دیگری را حمل نمی‌کند و از میوة دلش به تو داد که أحدی به دیگری نمی‌دهد و تو را با تمام أعضایش حفظ کرد و اهمیتی نمی‌داد که خود گرسنه باشد، اما تو سیر باشی و خودتشنه باشد اما تو را سیراب کند و خود برهنه باشد اما تو را بپوشاند و خود زیر آفتاب باشد امّا تو را سایه افکند و به خاطر تو خواب را بر خود حرام کند و از گرما و سرما نگاهت دارد، تا تو را داشته باشد و از دست ندهد. بنابراین تو جز با کمک و توفیق الهی، از پس قدردانی او بر نمی‌آیی.»[1]

حق پدر را فراموش مکن!

و در جای دیگر حق پدر را اینگونه بیان می‌دارد «اما حق پدرت، این است که بدانی او اصل و ریشة توست؛ زیرا اگر اونبود تو هم نبودی، پس هر خصلت خوشایندی که در خود دیدی بدان که منشاء و ریشة آن نعمت در وجود پدرت می‌باشد. بنابراین خدای را بستای و برای آن نعمت از پدرت سپاسگزار باش.»[2]

نشانه دین، نماز است یا صداقت؟ 

امام(ع)، نشانه دینداری و ایمان را صرفاً نه در عبادات و مناسک خاصّ دینی ، بلکه در راستگویی و میزان تعهد و پایبندی به حقوق انسان‌ها می‌داند. امّا اگر کسی در کنار پای بندی به ظواهر شرعی و عبادات دینی ، به اخلاق ، ارزش‌های انسانی و احترام به حقوق انسان‌ها پای بند و وفادار باشد ، در این صورت می‌توان باور کرد که از روح ایمان برخوردار بوده و عبادات او حقیقی است.

حدیث : عَنْ أَبِی طَالِبٍ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع:« لَا تَنْظُرُوا إِلَی طُولِ رُکوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ فَإِنَّ ذَلِک شَیْءٌ اعْتَادَهُ فَلَوْ تَرَکهُ اسْتَوْحَشَ لِذَلِک وَ لَکنِ انْظُرُوا إِلَی صِدْقِ حَدِیثِهِ وَ أَدَاءِ أَمَانَتِه.»  ؛ اصول کافی (کتاب الایمان والکفر، باب الصدق و أداء الأمانة ، ح 12) امام صادق (ع) می‌فرماید : [برای شناخت نیکی و درستکاری کسی] به رکوع و سجده طولانی او نگاه نکنید زیرا چه بسا این رکوع و سجده طولانی، چیزی است که آن شخص به آن اعتیاد پیدا کرده است. در این صورت اگر آن را ترک نماید،[به دلیل ترک عادت] وحشت زده [ و پریشان حال] گردد. اما [برای شناخت نیکی و درستکاری]، به راست‌گویی و رعایت حقوق دیگران و ادای امانتش نگاه کنید [و آن را معیار و ملاک قرار دهید.]

غیر تشیع در محضر عدل خداوند

عاقبت کار غیر شیعیان و جایگاه آنان در آخرت، موضوعی است که در زمان امامان (ع) مورد سؤال قرار می گرفته و روایاتی نیز در این ارتباط نقل شده است.

با بررسی آیات و روایات می توانیم، این گونه اشخاص را به سه گروه کلی تقسیم نماییم:

گروه اول: اشخاصی که علاوه بر شیعه نبودن؛ چه به دلیل نداشتن آگاهی و چه به دلیل تکبر و عناد، اصول کلی فطری مورد پذیرش نوع بشر را نیز زیر پا می گذارند. این افراد، علاوه بر آن که نتوانسته­ و یا نخواسته اند پیرو راهبران الاهی باشند و این معیار بیرونی سنجش اعمال را مدنظر داشته باشند، به معیار درونی عقل نیز که از دیگر نعمت های خداوند است، توجهی ننموده اند، پس ظاهراً نمی توان امیدی برای نجاتشان داشت.گروه دوم: افرادی که به حقانیت شیعه آگاه اند، ولی تکبر و لجاجت و یا ترس از دست دادن موقعیت، مانع آن می شود که آنان از حق پیروی نمایند.

اشبه الناس به رسول خدا(ص) کیست؟

از ابتدای جوانی آثار عظمت و جلالت و انوار فضایل از سیمای مبارکش می‌درخشید. بخشش نبوی از وجودش فراوان می‌ریخت در مجد و شرافت و بزرگواری رسول کریم صلی الله علیه و آله و سلم را به یاد می‌آورد به تمام خصال خیر پیچیده شده بود فضائلش از ستارگان افزون، و محامدش برتر از کوه‌های بلند، زبان از وصفش ناتوان و دشمن چاره‌ای جز خضوع در برابر فضایل فراوان و بی مانندش ندارد.

علی اکبر علیه‌السلام اشبه الناس به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم

مورخان در میان خانواده پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از کسی که در تمام صفات شبیه او باشد به جز علی اکبر علیه‌السلام نام نبرده اند.سرودی از جابر انصاری نقل نموده: حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در راه رفتن شبیه پدر بزرگوارش بود یک‌بار به راست و یک‌بار به چپ می‌گرایید.در روایت صدوق آمده: امام حسن مجتبی علیه‌السلام در هیبت و سیادت شبیه به جد خود بود و امام حسین علیه‌السلام در بخشش و شجاعت.این نمونه‌ها نشان می‌دهد کسی از خاندان رسالت از هر جهت شبیه به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نبوده است.سخن امام حسین علیه‌السلام درباره فرزندش علی اکبر علیه‌السلام به هنگام عزیمت به میدان نبرد: «اللهم اشهد انّه برز الیهم اشبه الناس خلقا و خُلقا و منطقا برسولک و کنا اذا اشتقنا الی نبیک نظرنا الیه؛ خدایا گواه باش شبیه‌ترین مردم به رسولت در خلقت و اخلاق و سخن گفتن به سوی اینان رفت و هرگاه ما مشتاق پیامبرت می‌شدیم به او نگاه می‌کردیم.».

چرا طلا برای مردان حرام است؟

تحقیقات پزشکان در سالهای اخیر نشان داده است که طلا دارای خاصیت شبه القائی است که بر پوست و خون مردان اثر منفی می گذارد این خاصیت باعث می شود خون دچار غلظت خاصی شود و حالت کثیفی به آن دست دهد. البته نکات دیگری هم هست که در مجموع، موجب امراض قلبی و خونی و سکته می شود و این اثرات در مردان متفاوت است.

پیش از همه باید بدانیم که خداوند هر چیزی را که برای ما نهی کرده است ضررهایی دارد که به خودمان برمی گردد. اما از جمله ضررهایی که می توان برای استفاده طلا برای مردان برشمرد عبارتند از: از نظر پزشکی، طلا روی گلبول های قرمر خون مردان اثر سوئی دارد و سیستم ایمنی بدن آنان را دچار اشکال می کند. وقتی طلا با پوست تماس پیدا می کند، یون های آن وارد بدن می شوند. این یون ها در مردان در کبد جمع و همان جا متوقف می شوند و موجب اختلال می شوند.تحقیقات پزشکان در سالهای اخیر نشان داده است که طلا دارای خاصیت شبه القائی است که بر پوست و خون مردان اثر منفی می گذارد این خاصیت باعث می شود خون دچار غلظت خاصی شود و حالت کثیفی به آن دست دهد. البته نکات دیگری هم هست که در مجموع، موجب امراض قلبی و خونی و سکته می شود و این اثرات در مردان متفاوت است.

شب جمعه کمتر از شب قدر نیست!

دشمنی با قرآن و اهل بیت گناه كوچكی نیست و سبك شمردن محرمات گناهی بزرگ است و سبك شمردن فرهنگ اهل بیت(علیه السلام) از آن بزرگ ‌تر است.روز قیامت مرد و زن هر عذری بیاورند، خداوند عذر آن‌ها را قبول نخواهد كرد . این نکته را فراموش نکنیم که خداوند متعال در هر دوره‌ای افراد بسیار پاكدامنی را دارد كه در قیامت آن‌ها را به مردم ارائه می‌دهد.

شب جمعه کمتر از شب قدر نیست!

اهل بیت(علیهم السلام) شب جمعه را كمتر از شب قدر نمی‌دانستند؛ از اعمالی كه برای این شب بزرگ نقل شده است، خواندن دعای ملكوتی و بی‌نظیر كمیل است و این دعایی است كه علی(علیه السلام) در نیمه شب، در شب‌های جمعه در تاریكی مطلق در سجده با چشمان گریان می‌خواندند.كسانی كه همانند علی(علیه السلام) به خدا(صلی الله علیه وآله) معرفت داشته باشند و باطنشان دریای بی‌نهایتی از عشق به پروردگار باشد، با این نوع عبادت‌ها خسته نمی‌شود، بلكه هنگامی كه عبادتشان پایان می‌یابد، اندوه و رنج به سراغ آنان می‌آید، برای اینكه ارتباط آن‌ها با خدا تمام شده است.هنگامی كه در محشر به رسول خدا اجازه سخن گفتن داده شود، كل اهل محشر صدای ایشان را خواهند شنید و ایشان اولین سخنش خطاب به خداوند در حالی كه با یك دست قرآن را بلند می كند و با دست دیگر دست اهل بیت را می‌گیرد این است كه از تك تك مردم سؤال كن كه بعد از من با قرآن و اهل بیتم چه كار كردند؟

این ذکر را 9بار بگو و به 9 نفر بفرست

اخیراً با sms یا ایمیل اذکاری ارسال می‌کنند که مثلاً 8 یا 9 بار بگویید و برای 8 یا 9 نفر بفرستید، 9 روز دیگر یک خبر خوش می‌شنوید و اگر انجام ندهید یک بلا می‌بینید؟ آیا صحت دارد؟

قبل از پاسخ به سؤالی که ذکر شد و ذهن بسیاری از ما را مشغول کرده است بهتر است حکایتی برایتان نقل کنم تا ببینیم برخی عواقب نابخردانه این کارهای بدون عقل و منطق را.

بنده هرگز از مشق نوشتن خوشم نمی‌آمد و از هر معلمی که زیاد تکلیف می‌داد طبق  طبیعت کودکی  بیزاری می جستیم،روزی در عالم کودکی خوشحال و خندان از اینکه معلمانان تکلیف زیادی نداده است لی لی کنان عرض کوچه را به سمت خانه طی می‌کردم و برای بازی‌های مختلف نقشه می‌کشیدم که ...متوجه شدم کاغذی به ماشین پدرم چسبانده‌اند بازش کردم و خواندمش با خطی بدتر از خط خرچنگ قورباغه خودم نوشته بود این دعا را 19 بار بخوانید و این یادداشت را بنویسید و به نوزده نفر بدهید اگر این کار را نکنید اتفاق هولناکی برای شما یا یکی از اعضای خانوادیتان می‌افتد، دلم را وحشتی عظیم گرفت و دل گیرا نه با خود زمزمه کردم بیا اینم از مشق امروز آخه این همه عربی رو من چطور بنویسم ؟من اصلا نمی‌خواهم آرزویم به این سختی برآورده شود؟ اما اگر پدرم تصادف کرد چی؟اگر برادر کوچکم مرد چی؟تمام ذهنم را این خیالات ترسناک پر کرد و عالم کودکانه‌ام را وحشتی عظیم سیاه کرد که و این تصور در ذهنم نقش بست که خدا چقدر بدجنس است من نمی‌خواهم مشق بنویسم تهدیدم می‌کند آن روز تا آخر شب نوشتم و نوشتم از درس و مشق خود را فراموش کردم ،خودم را پطرسی می دیم که دارم خانواده‌ام را نجات می‌دهم از آن اتفاق موهوم ،دیگر بماند تا نوزده تا ما چه کشیدیم و بماند تنبیه شدنمان در مدرسه و دردسر پخش آن محموله پر خوف و خطر ،