اما ربط اینها به عید قربان چیست؟

باید بگوییم شاید خداوند حکیم این روز را که روز جلوه گیری عبودیت حضرت ابراهیم (علیه السلام) آنهم در آن سطح

بالا می باشد به عنوان عید قرار داده است تا ما در سرتاسر زندگی توجه به مساله ی بسیار حیاتی و اصلی عبودیت

داشته باشیم .

همان عبودیتی که مطابق آیات 60و61 سوره یس صراط مستقیم است " أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْكُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا

الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ " ؛ آیا با شما عهد نیستم ای بنی آدم که شیطان را عبادت نکنید همانا او دشمن

آشکار است و مرا عبادت کنید این است صراط مستقیم.

در اینجا باید عرض کنیم تمام عظمت حضرت ابراهیم (علیه السلام) مربوط به

عبودیت آن جناب است در کتاب اصول کافی حداقل دو روایت نقل شده است که تا

حدودی گویای مطلب فوق می باشند یکی از حضرت امام باقر (علیه السلام) و

دیگری از حضرت امام صادق (علیه السلام) که در قسمتی از مفاد خود که مربوط

به این مقاله می شود با هم یکسان هستند راوی می گوید: حضرت باقر (علیه

السلام) فرمودند: "ان الله اتخذه ابراهیم عبدا قبل ان یتخذه نبیا و اتخذه نیبا قبل ان یتخذه رسولا و اتخذه رسولا قبل

ان یتخذه خلیلا و اتخذه خلیلا قبل ان یتخذه اماما..." (1) از این روایت شریف چنین دریافت می شود که سیر صعودی

مدارج آن حضرت ابتدا از مقام "عبد" بودن شروع شده است. جالب آنکه در حدیث این درجه یک مقام و منزلت معرفی

شده است و پس از آن مقام نبوت رسالت خلقت و امامت به آن جناب از طرف خداوند سبحان اعطاء شده است

جناب صدر المتألهین – رحمه الله – در شرح حدیث امام صادق (علیه السلام) می فرماید: ...."فمالم یصر عبدا صالحا

مطلقا یصرولیا من اولیاء الله...." (2) یعنی انسانی که در مسیر الهی قرار دارد تا وقتی که عبد صالح خداوند

نشده است از اولیاء خداوند نخواهد شد.

اما سرّ این درجه از عبودیت چیست؟

به نظر می رسد راز آن در معرفت فراوان به پروردگار هستی نهفته است در نهج البلاغه از حضرت علی بن ابیطالب

(علیه السلام) نقل شده است که " .... ان من حق من عظم الله سبحانه فی نفسه و جل موضعه من قبله ان یصغر

عنده- لعظم ذلک – کل ما سواه ..." (3) یعنی از وظیفه آن کسی که خداوند سبحان در جانش به عظمت درک شده

است و در قلبش دارای جایگاهی با شکوه است آن است که به سبب این عظمت – هر آنچه غیر اوست ناچیز و

کوچک قلمداد بشود.

آری یکی از ما سوای خداوند تبارک و تعالی فرزند جوان و دلبند آدمی است. به نظر می رسد معرفت الله آدمی را به

عبودیت و تا اعلا درجه ی پیشرفت معنوی می رساند در اینجا تذکر و فقط تذکر – یک نکته دارای اهمیت است و آن

اینکه: آدمی باید با یک شناخت ولو ابتدایی به وادی عبودیت پای گذارد و از آن پس افزون بر تلاش های متعارف مثل

تفکر و مطالعه با عمل بر اساس تعبّد دائما و به عنایات خداوند کریم معرفت خود را بیشتر و عمیق تر نماید. آنگاه این

معرفت درجه ی بالاتری از عبودیت را به ارمغان می آورد. و خلاصه آنکه به نظر میرسد بین معرفت الله و عبادة الله یک

هم افزایی وجود دارد.

آری به احتمال فراوان یکی از حکمت های بزرگداشت عید قربان تأمل در مسأله ی عبودیت و آزمایش بزرگی است که

حضرت خلیل الرحمان رو سپید از آن بیرون آمدند.

خوبست در پایان یادآور شویم که خوانندگانی که مایل به کسب آگاهی در زمینه فلسفه و تفسیر نوع امتحانات

خداوند متعال هستند می توانند به کتاب ارجمند معارف قرآن (خداشناسی) که تنظیم دروس تفسیری حضرت علامه

آیت الله مصباح یزدی می باشد مراجعه نمایند.

 *******************

پی نوشت ها :

1-اصول کافی، ج1، ص175

2- شرح اصول الکافی، ج2، ص430

3-نهج البلاغه خطبه 216

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: