ما انسانها خليفه خدا هستيم.
اين ما هستيم که خدا از روح خودش در جسم ما دميده تا جان بگيريم.اين ما هستيم که به امر خدا همه ملائک براو سجده کردند، جز شيطان.اين ما هستيم که سرانجام به سوی خدا ميرويم.اين ماهستيم که می توانيم به مقام فنا فی الله برسيم.فنا فی الله. يعنی در خدا ذوب شدن . يعنی خدا شدن.زيبا بهتر است يا زيباترين؟بزرگ بهتر است يابزرگترين؟توانا بهتر است يا تواناترين؟...بيشتر از اين ، مطلب را ادامه نمی دهم و به اصل کلام مي پردازم.مکانی به نام بهشت و يا جهنم وجودندارد.بهشت درجات تقرب به ذات خداوند است.بالاترين مرتبه آن فنا فی الله است. يعنی در ذات خداوند حل شدن. يعنی خدا شدن.فرض کنيد ليوان آبی در دست داريد. ميتوانيد به آبی که درون ليوان است اشاره کنيد و آن را به تفکيک نشان دهيد. اگر آب را به دريا بريزيد ، ديگر نمی توان آن را به تفکيک نشان داد و متمايز ساخت. حالا آن آب، دريا شده است.کمال آب، دريا شدن است؛ کمال انسان، بازگشت به اصلش است. کمال انسان، خدا شدن است.
چه لذتی براي انسان بالاتر از خداشدن است؟
آيااين خدا نيست که کمال مطلق است؟
آيا اين خدا نيست که زيبای مطلق است؟
آيا اينخدا نيست که از همه چيز و همه کس بی نياز است؟
آيا اين خدا نيست که بر همه چيز توانا است؟
...

بهشت انسان، رسيدن به اين کمال است. بهشت، يعنی مسيری که طي آن انسان، خدا ميشود.
و به اين ترتيب جاودان خواهد بود.
بهشت جايي جز ذات خدا نخواهد بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: