انسانها با توجه به اعمالشان در دنيا، قابليت ها و استعدادهای متفاوتی براي پذيرفتن صفات و کمالات الهی به دست میآورند. همين قابليت است که درجات و مقامات بهشت را تشکيل می دهد.
چند قطره باران را در نظر بگيريد؛ يکی در دريا فرود ميآيد، يکی در ساحل، يکی در دشتی سرسبز، يکی درجنگل، يکی بر روی تپه، يکی در کوهپايه، يکی در کوهستان و يکی در بيابان.
به تناسب محل فرود و فاصله تا دريا ، هرکدام مسيری را طی ميکنند تا به دريا برسند. يکی خيلی زود به دريا می رسد و دريا مي شود. يکی از دشتها ميگذرد، يکی از کوهها و درهها، يکی از بيابانها و ...
هرکدام پس از گذر از مراحل و مراتبی در نهايت به دريامی پيوندد و دريا مي شود

در بهشت، پويايی و تکامل ادامه دارد و چون خداوند نامتناهی است صفات و کمالات او هم حد و مرزی ندارد و تا ابد اين تکامل، برای انسان بهشتی وجود دارد

پيش از شروع مبحث جهنم، بايد اين اصل را يادآور شوم که خدا از مادر به انسان مهربانتر است
و اما جهنم ...در برخی کتب دينی توصيفاتی در مورد عذاب جهنميان مي خوانيم که بسيار عجيب و وحشتناک است. آنها اين نوع فجايع را به خداوند نسبت مي دهند و مي گويند اين عذابهای شديد، به آن علت است که انسان در دنيا به دستورات و اوامر الهی گوش نداده و عمل نکرده است و حال خدا براو غضب کرده و او را عذاب ميکند مگر خدا عصبانی می شود؟آيا خدا کينه به دل مي گيرد و در آخرت تلافی می کند؟
از گناه کردن انسان ضرری متوجه خدامي شود؟نه خدا از کسي کينه ندارد. خدا کسی را عذاب نمی کند، چرا که او از مادر مهربانتر است.
پس جهنم چيست؟
فرضی را که در مورد مالکيت زمين گفتيم به خاطر بياوريد.
در اين فرض، شخصی که فرصت را از دست داده بود، هميشه درحسرت فرصت از دست رفته مي سوزد.
يا پرنده مهاجری را فرض کنيد که زمان هجرت بالهايش مجروح باشد. باديدن رفتن بقيه پرندگان و برجای ماندن خود چه حالی پيدامي کند؟
يا ماهي کوچکی که از آب بيرون افتاده باشد؛ چقدر تلاش میکند و خود را به زحمت می اندازد تا دوباره به آب برگردد.

خداوند انسان را برای بهشت رفتن آفريده؛ نه جهنم.
خداوند به همه انسانها وعده بهشت داده جز تعدادی که تا ابد درجهنم باقی خواهند ماند.

پس از مرگ بسياری از حجابها از پيش روی انسان کنارميرود و انسان قادر به درک و فهم بسياری از ناشناخته ها و نادانسته ها خواهدبود.
در آنجا انسان معنی واقعی کمال را متوجه مي شود.
آنهايي که آمادگی وظرفيت پذيرش اين کمال را داشته باشند، به آن دست ميابند ولی آن دسته که اين قابليت را ندارند بايد صبر کنند (و مانند ماهی آنقدر بالا و پايين بپرند) و در آتش حسرت ازدست دادن فرصتها در دنيا بسوزند تا مورد لطف و رحمت خداوند قرار گيرند و آمادگی پذيرش کمالات الهی را به دست آورند.

نتيجه:
بهشت چيزی جز تقرب به ذات خداوند و فيض بردن از کمالات الهی نيست؛ و جهنم چيزی جز دور ماندن از اين سرچشمه حيات و کمال و سوختن در آتش حسرت از دست دادن آن نيست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: