به نظر مى‏رسد همگان كمابيش با ديوان حافظ و غزل‏ها و سروده‏هاى اين شاعر بزرگ و عارف والا مقام آشنا هستند. قرائت‏هاى مختلف از ديوان حافظ و سروده‏هاى اين شاعر بزرگ بدين معناست كه سراينده اين اشعار هيچ معنا و مقصودى در الفاظ و كلمات به كار گرفته در سروده‏هاى خود، منظور نداشته و تنها الفاظ و كلماتى را بى آن كه حاكى از معنايى باشند به صورتى موزون در كنار هم قرار داده و آنها را به عنوان قالب‏هاى تهى، البته با وزنى بسيار جالب و دل‏انگيز تنظيم نموده است؛ يعنى بدون اين كه هيچ گونه معنا و هدف و منظورى در ذهن سراينده خطور باشد آنها را سروده است.
بر طبق ديدگاه ((قرائت‏هاى مختلف )) گفته مى‏شود سروده‏ها و غزل‏هاى حافظ فاقد معناست و هر كس با فال زدن و با قصد و ذهنيت خاصى كتاب حافظ را مى‏گشايد و از اولين شعر يا مجموع يك غزل مطلبى را بر اساس ذهنيت خود برداشت مى‏كند؛ مثلا كسى مريض دارد و در آرزوى شفاى اوست؛ فال مى‏زند و از يك غزل، شفاى مريض را مى‏فهمد، ديگرى قرض دارد و از همان غزل اداى دينش را برداشت مى‏كند، سومى اميد آمدن مسافرى را دارد و از آن مژده آمدن مسافرش را دريافت مى‏كند. به طور كلى هر كس طبق ذهنيت خود برداشتى از اين الفاظ دارد و در واقع، افراد هستند كه كتاب حافظ را به سخن درمى آورند و هر كس ذهنيت خود را به دهان مى‏گذارد و همه تفسير و توجيه و برداشت‏ها درست تلقى مى‏شود؛ زيرا برداشت‏هاى مذكور از خود افراد است و الفاظ و كلمات و اشعار و غزل‏ها، طبق فرض، بى معنى است.
تفكرى كه امروزه در جامعه بنام (( قرائت‏هاى مختلف از دين)) مطرح مى‏شود اين چنين تفكرى است. تفكرى كه قرآن و هر متن دينى ديگرى را بى معنى و تهى از هر گونه پيام رسانى مى‏داند. طرفداران اين تفكر چنين مى‏پندارند كه قرآن هرگز نمى‏گويد چه بايد كرد، يا از انجام چه كارى پرهيز نمود، چه چيز حق و صحيح و چه چيز باطل و غلط است؛ بلكه اين افراد هستند كه بر اساس ذهنيت‏هاى خاص خود معناى خاصى از قبيل حق و باطل و صحيح و غلط از قرآن برداشت مى‏كنند. از آن جا كه اين امور برآمده از ذهنيت‏هاى افراد است، بنابر اين مى‏توان همه آنها را درست دانست؛ بلكه به طور كلى قضاوت درباره صحت و سقم آنها معنا ندارد؛ چون به عنوان مثال همه برداشت‏هاى متفاوت از يك آيه، گرچه متناقض باشد، درست تلقى مى‏شود. چنان كه از يك غزل حافظ يك شخص چنين برداشت مى‏كرد كه مريضش شفا مى‏يابد، ديگرى از آن مژده آمدن مسافرش را مى‏فهميد و سومى از آن نااميد مى‏گشت و در انتظار از دست دادن بيمارش مى‏نشست.
صاحبان پندار (( قرائت‏هاى مختلف از دين)) مى‏گويند قرآن و هر متن دينى ديگر نيز چنين است، آنها معتقدند افراد نمى‏بايد يكديگر را در فهم قرآن متهم به بدفهمى كنند؛ چون فهم قرآن نياز به هيچ گونه تخصصى ندارد زيرا قرآن و هر متن دينى ديگر خود پيامى ندارد تا فهم آن مطرح باشد. آنچه مطرح است برداشت خود انسان است. به نظر ما طرح اين تفكر در واقع براى رسيدن به اهداف سياسى است، ولى در ظاهر به عنوان يك نظريه معرفت شناختى دينى و با نام قرائت جديد از دين و صراطهاى مستقيم و نظاير آن مطرح و تبليغ مى‏شود. تفكر پلوراليسم دينى كه در قالب قرائت‏هاى مختلف از دين مطرح مى‏شود به قدرى از منطق و عقل بدور است كه هر عاقلى وقتى به ريشه‏هاى اين تفكر و نتايج آن توجه كند بى درنگ پوچى و بطلان آن را تصديق خواهد كرد. از طرف ديگر با توجه به پيامدهاى ويرانگر تفكر پلوراليستى در جامعه دينى نمى‏توان به سادگى از كنار آن گذشت.
به نظر مى‏رسد يكى از بزرگ‏ترين دام‏هايى كه شيطان، اين قسم خورده انسان، از خلقت آدم عليه‏السلام تا كنون براى فريب خدا پرستان و موحدان عالم با مدد تجربه چندين هزار ساله‏اش گسترده است القاى تفكر قرائت‏هاى مختلف از دين است. كسانى نيز بنام روشن فكر با الهام گرفتن از اين فكر شيطانى به كمك شيطان شتافته، با تمام وجود برآنند تا او را در اين زمينه يارى دهند. اينان عقل و ذهن و توانايى‏هاى بيانى، گفتارى و نوشتارى خود را در اختيار شيطان قرار داده، خود را در اختيار شيطان قرار داده، خود را وسيله گمراه كردن انسان‏ها قرار داده‏اند.
بنابراين اگر بخواهيم جوهره تفكر پلوراليسم در معرفت دينى را كه تحت عناوينى از قبيل قرائت‏هاى مختلف از دين و صراطهاى مستقيم و دين اقلى و اكثرى و... مطرح مى‏شود در عبارتى كوتاه و گويا بيان كنيم بايد بگوييم تفكر مذكور عبارت است از تفكرى كه دين و قرآن و هر متن دينى ديگر را فاقد حقايق ثابت مى‏پندارد و حق و باطل و صحيح و غلط را در باب آن منتفى مى‏داند. دين در نزد صاحبان اين تفكر مجموعه‏اى از آراى متفاوت و گاه متناقض است كه انسان‏ها در هنگام مراجعه به متون دينى از آنها تفكر چنين مى‏پندارند كه - نعوذ بالله - قرآن كتاب رمانى است كه تخيلات گوناگونى را در انسان بر مى‏انگيزد و هر كسى بر اساس سابقه ذهنى خود مطلبى را تخيل مى‏كند و آن را برداشت و قرائت خود از دين و قرآن معرفى مى‏نمايد و به خدا نسبت مى‏دهد.
در اين جا تاكيد مى‏كنيم كه ما بايد هر چه بيشتر درباره حقيقت معناى قرائت‏هاى مختلف از دين و واقعيت صراطهاى مستقيم بينديشيم و در باب پيامدها و نتايج ويرانگر اين تفكر الحادى تامل نماييم تا بتوانيم به اهداف صاحبان و طراحان اين دام شيطانى پى برده و عمق حركت آنان رإ؛اا دريابيم.
به هر حال وقتى گرايش مذكور را با گرايش گروه اول مقايسه مى‏كنيم روح گرايش اول، روح خدا محورى و روح بندگى و تسليم در مقابل خداى متعال است و روح گرايش دوم، روح انسان محورى و روح فرار از خدا و دستورات اوست. به طور كلى در گرايش اول تلاش بر اين است تا انسان، بندگى خداى متعال را بپذيرد. در حالى كه در گرايش دوم تلاش بر اين است تا انسان از بندگى خدا جدا شود و در شهوات و تمايلات حيوانى رها سازد؛ اين گرايش تمايلات و خواسته‏هاى انسان را اصل قرار مى‏دهد و سعى مى‏كند تا دين و قرآن را در جهت آنها تفسير و توجيه نمايد.
شايد يكى از حكمت‏هايى كه در قرآن تعابيرى نظير:

تلك آيات الكتاب و قرآن مبين، بلسان عربى مبين، تلك آيات‏ ? ? القرآن و كتاب مبين، قد جائكم من الله نور و كتاب مبين ? ?
كه در آنها بر روشن و واضح و رسا بودن قرآن تاكيد گرديده، همين باشد كه جلوى افكار انحرافى نظير قرائت‏هاى مختلف گرفته شود و از نظر ابهام و نامفهوم بودن معنا و مقصود قرآن، بهانه‏اى در دست كسى نباشد.بنابر اين قرآن كتاب هدايت است و خداى متعال تمام حقايقى را كه براى سعادت دنيا و آخرت انسان لازم است در آن بيان نموده و مسلمانان موظفند با تدبر در قرآن به وظايف فردى و اجتماعى خود آشنا شوند و با پيروى از آن رستگارى خود را تضمين كنند. اما اين كه فهم قرآن و معارف دينى در صلاحيت چه كسى است مطلبى است كه در ادامه به توضيح آن مى‏پردازيم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: