شمایل آن حضرت

آن چنان که مورخان گفته‏اند: امام حسن مجتبی علیه‏السلام در صورت و سیرت و مجد و بزرگواری شبیه‏تر از همه مردمان به رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم بود. ایشان آیینه تمام نمای سیمای اخلاقی و سیره عملی جدش رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم بود. مردم سیمای پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم را در سبط اکبرش حسن مجتبی علیه‏السلام می‏دیدند. او رخساره‏ای سفید آمیخته به سرخی، چشمانی سیاه، گونه‏ای هموار، محاسنی انبوه، گیسوانی پرپشت، اندامی متناسب (نه چندان بلند و نه چندان کوتاه)، شانه‏ای عریض، سیمائی نمکین و چهره‏ای در شمار زیباترین چهره‏ها داشت.

در دامن پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم

پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم به امام حسن علیه‏السلام علاقه بسیار داشتند و درباره ایشان می‏فرمودند:«بار الها، من او را دوست دارم پس تو هم او را دوست بدار و دوست بدار هر کس که او را دوست می‏دارد.» علاقه پیامبر به امام حسن علیه‏السلام به قدری بود که گاه ایشان را به منبر می‏بردند و در همان حال برای مردم سخن می‏گفتند. پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم با عنایت خاصی اصول و فروع دین را به او می‏آموخت و به تربیت ایشان اهتمام داشت. این شیوه تربیتی پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم باعث شد که روح بلند و پاک او چونان آیینه‏ای صاف وشفاف، افکار و رفتار پیامبر را در خود منعکس کند.

بازی با پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم

بازی با فرزندان در سیره اولیای الهی، برای پیروان ایشان، هم درس فرزندداری است و هم مصداق بارز محبت و عطوفت با آنان. البته آن‏جا که این رابطه میان پیامبر اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و امام حسن و امام حسین علیهماالسلام باشد، عطر و بویی خدایی دارد. امام حسن مجتبی علیه‏السلام دوران کودکی خویش را غرق در دریای محبت و مهربانی پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم گذراند. روزی در حال نماز امام مجتبی علیه‏السلام به همراه امام حسین علیه‏السلام بر پشت آن حضرت سوار شدند. چون آن حضرت سر از سجده برداشت، ایشان را به آرامی گرفت و وقتی دوباره به سجده رفت، باز بر پشت او سوار شدند. وقتی از نماز فارغ شد، یکی را بر زانوی راست و دیگری را بر زانوی چپ نشانید و فرمودند: «هر کس مرا دوست می‏دارد، باید این دو نور دیده را نیز دوست بدارد». نیز در روایتی دیگر آورده‏اند: «امام حسن و امام حسین علیهماالسلام بر پشت پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم سوار می‏شدند و کودکانه طلب بازی می‏کردند و آن حضرت می‏فرمودند: «چه خوب مرکبی است مرکب شما».

مهر الهی

اشتیاق پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم به امام حسن علیه‏السلام را افزون بر مهر خویشاوندی، باید در فطرت پاک و بی‏آلایش و اصالت ذاتی آن نور پاک جست و جو کرد. مهر و محبت آن حضرت به این فرزند و برادر کوچک‏ترش تا حدی بود که همواره آنان را فرزندان خویش و خود را پدر ایشان معرفی می‏فرمود و بدین‏سان، والامقامی ایشان را به رخ مردمان می‏کشید و برتری آنان را گوشزد می‏نمود؛ چنان که در روایتی فرمودند: «فرزندان دختر هر کس به پدر خود منسوب می‏شوند، به غیر از فرزندان فاطمه علیهاالسلام که من پدر ایشانم». و در روایتی دیگر وقتی به آن حضرت گفتند: شما به امام حسن علیه‏السلام توجه خاصی دارید، فرمودند: «این ریحانه من است».

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: